Haustið og ég þú hjá mér
Dagur hnígur síðasta sinn
Tilfinningin dofnar, þverr
þrœðirnir leysast
Finn þeir verða minning
Um þrá sem áður var en er ei nú
Nú finn ég ró
Mykrið og við en ekki ég
Kvöldið líður síðasta sinn
Stundin verður sundurslitin, óróleg
Orðin leita, finn þau verða inni
Og farveginn þrá sem horfinn er
Ég valdi aldrei að hverfa þér
Nóttin og ég ein með sjálfri mér
Dögunin bíður um sinn
Frelsi frengið frá þér
Hugurinn losnar
Finn mig snúa aftur
Og þráin sem ádur var en aldrei meir
Hún aldrei varð