Na żaglach mojej wiary
Płynę przez morze wzburzone
Tylu przeszło, tylu przyjdzie po nich
Lecz ja trwam w mojej wierze
Jak NieŚmiertelny Ogień
Za niezłomnoŚć
Hołd NieŚmiertelnemu Słońcu składam
Swaroga Ogień w mym sercu płonie
Pod Świętym, pradawnym
Mych Bogów znakiem
Idę przez życie dumny, niezłomny
By w chwale odejŚć
O zmierzchu czasie
By następnym przekazać ten płomień
OdejŚć tak dumny, spełniony
Bez wstydu za czas zmarnotrawiony
Całe życie Ognia Symbol
Na mym sztandarze
W nim mej wiary siła
W nim mych przodków Ślad
Za niego krew, dla niego życia dar
Z Ognia Symbolem
Dumnie przez życie kroczę
Ze Słońca Znakiem
Na mym sztandarze!
Mgła zaległa na tych wiekach
Co naszymi winny być
Wci±ż szukamy drogi starej
Przez ocean brudnej krwi
JesteŚmy jak echa
Echa dawnych wygranych bitew
Magii natury, obrzędów ofiarnych
Sprawmy by echa te nie przebrzmiały
By rozrosły się w pełn± nutę
Widzisz w snach wycięty bór stary
Co Świadkiem był tych dni
Dni wolnoŚci, prawdy i chwały
Zapomniane s± to dni...
Nagi w kurhan dziada swego wejdĽ
Tam też posi±dĽ ow± moc
Moc daj±c± nam przetrwanie
Moc gubi±c± w sercu ból i strach
Strach o przyszłoŚć dziŚ niepewn±
Moc obrony Matki Twej
Praw rz±dz±cych Światem Twym
I daj±cych nam przetrwanie
W nadbałtyckim kraju tym