خوش باش كه هر كه راز داند داند كه خوشی خوشی كشاند تلخش چو بنوشی و بخندی در ذات تو تلخیی نماند * برخیز كه ساقی اندر آمد و آن چون هزار دلبر آمد * ای مطرب جان چو دف به دست آمد این پرده بزن كه یار مست آمد