I gammal tid, dei norske menn,
slost for vår fridom, slost for vårt land.
Den kristne fiende skulle ei vinne,
vårt kongerike Noreg.
Dei tapre menn, frå kysten i vest,
kjempa med stoltleik i blodige slag.
Ingen Kristus skulle på dei tvingjast,
ingen Gud, berre Odin og Tor.
Kven trudde du at du var du Olav Trygvarson,
som kom til Moster med dine kristna skip.
Du var ein konge, men sveik ditt folk,
Ein bitter stird skulle no trast finna stad.
Ryktet spreidde seg som ild i tørt gras.
Krigarar frå vest, nord og sør på Bømlo,
gjekk saman for å stoppa Trygvarson.
Med løfta sverd dei strøymde til Moster.
Kven trudde du at du var du Olav Trygvarson,
som kom til Moster med dine kristna skip.
Du var ein konge, men sveik ditt folk,
Ein bitter stird skulle no trast finna stad.
Men Trygvarson var sterk, med mange hundre menn.
Dressa med brynjer og sverd, venta dei på lur.
Eit blodig slag, med mange fall.
Slaget var tapt for Bømlos tapre menn.
No måtte dei kristnas, kristnas eller døy, ikkje
meir bloting.
Eit bittert hat, ein smertefull sorg, var att
etter Trygvarson.
I gammal tid, dei norske menn,
slost for vår fridom, slost for vårt land.
Den kristne fiende skulle ei vinne,
vårt kongerike Noreg.