Dood Aan Alle Meisjes
Dood aan alle meisjes
Want ze hebben mij al
veel te veel gekost
Aan eten, kleding, reisjes
Ze vormen zachtjes aan
een zware post
Ik wil ze nooit meer trouwen
Ze zijn te duur en leven er op los
Eén jaar later
En het klatergouden leven zint mij niet
Eén jaar later
Bona fide en qua liefde veel verdriet
Doodban*le meisjes
Ze leiden graag een luxueus bestaan
Ze hechten aan hun lijstjes
En de man bedreigen in zijn voortbestaan
Dood aan alle meisjes
Maar vraag het mij morgen
eens opnieuw