Głupie moje "ja", durne moje "ja"
Wszczęło dzisiaj bunt
I nie chce z domu wychodzić
Żali się, mówi: "wszystko sięga dna!
Zastanów się i w końcu zrób coś z tym
No powiedz, jak z tym żyć"?
Roztańczę w sobie świat na przekór łzom
Potrafię jeszcze iść pod prąd
Roztańczę w sobie świat, zatrzasnę drzwi
Mam w duszy wszystko, z czym lubię żyć
Głupie moje "ja" męczy mnie co dnia
Czasem w nocy też
Wtedy zaczynam się łamać
Mówię mu, że emigracja nie dla nas
A ono: "słuchaj, zrób coś z tym
No powiedz, jak z tym żyć"?
Roztańczę w sobie świat na przekór łzom
Potrafię jeszcze iść pod prąd
Roztańczę w sobie świat, zatrzasnę drzwi
Mam w duszy wszystko, z czym lubię żyć
Głupie moje "ja" w buncie swoim trwa
Taki piękny kraj
A tu przestało wychodzić
Mówi mi: "mnie to nic nie obchodzi"!
Myślę sobie - coś w tym jest
Myślę - rygluj się
Roztańczę w sobie świat na przekór łzom
Potrafię jeszcze iść pod prąd
Roztańczę w sobie świat, zatrzasnę drzwi
Mam w duszy wszystko, z czym lubię żyć
Roztańczmy w sobie świat na przekór łzom
Umiemy jeszcze iść pod prąd
Roztańczmy w sobie świat, wyważmy drzwi
Każdy ma w duszy to, z czym chce żyć
Roztańczmy w sobie świat na przekór łzom
Umiemy jeszcze iść pod prąd
Roztańczmy w sobie świat, wyważmy drzwi
Każdy ma w duszy to, z czym chce żyć