چرا انقدر شمرده حرف میزنی ابله // تو تو مغز منی کسی نمی بینتت اینجا خب اصلاً راحت باش // سفره دلت رو باز کن سرازیر اشکات مرد که نمیکنه گریه // کس نگو سفسته بعدش تو رسما مرد نیستی // یه کسخلی تو مغزه .. من ببین من چه راحتم // حِق حِق و حِق دل دل حبه // قند توش آب شد چشم بسته نفس الکترود منفی مثبت // مغز من وسط زبون پلک دستام // کل بدن خنثی پیش خودت میگی کنستانتینم مگه // آب از سر گذشته من که تشنمه سر باز کرد تاول دل // کسی بهش نگه حرفمو نسخ خوردم زمین تنم برگ // خش خش تنم زرد صد بار برگشت زد اول // هر باز گفتم من غم تک میل میکنه دستم تنگ // پس وند میزنه اسمم تهش میشم این آره پر کن همین یه بار بیشتر نی // تخمت باشه فوقش مردم فرداش میشم تیتر 19 ساله تو قبرم حواسمم نی // آلزایمر شدید حواسمم چی ؟ یکی میاد سمتم چشو چک میکنه چک میکشه // میگه حالتو میخرم دمت گرم من هیچی کاچی بهترم // الان وقتشه مشت رو بزنم که دیر میشه طبق معمول طرف قسر در میره من قصه تحویلت // نمیدم بشینی تخمین که // افسردگیت چند میشه میخونم بگیری با دلت // این اعتراضه فاحشه فردیه نه مملکت // اول باس خودمو درست کنم بعد بچسبم به قافله // قافل از من هایی مثل من حتی من تر پس شریک دزد هرچی هست باطله // هرچند خورده چند وجب خاک چرک خون قاطی بوده حتما په پاکه دل // هرجند به سوز تو ساز می زنند که سرخ شی به سان خشت یه معتاد به اکسیژن یه تیکه آدم // حوا/هوا غیر جاری میشه میگیری ماتم اینها خط قرمز نیستند دیوارن // په نا هن جاری میشه واست قانون انسا نیتش کج بوده همیشه چون // خاموش بوده فانوس دور چشم یاقوت ، کبود // ولی جز اشکهاش هیچی زیر گنبدش نبود اون راوی از بچگی // کرد تو مخت چی ؟ من دعوتت می کنم به فکر کردن .. آدم یکبار نمی میرد