چرا انقدر شمرده حرف میزنی ابله // تو تو مغز منی کسی نمی بینتت اینجا خب اصلاً
راحت باش // سفره دلت رو باز کن سرازیر اشکات
مرد که نمیکنه گریه // کس نگو سفسته بعدش
تو رسما مرد نیستی // یه کسخلی تو مغزه .. من
ببین من چه راحتم // حِق حِق و حِق
دل دل حبه // قند توش آب شد چشم بسته
نفس
الکترود منفی مثبت // مغز من وسط
زبون پلک دستام // کل بدن خنثی
پیش خودت میگی کنستانتینم مگه // آب از سر گذشته من که تشنمه
سر باز کرد تاول دل // کسی بهش نگه حرفمو
نسخ
خوردم زمین تنم برگ // خش خش تنم زرد
صد بار برگشت زد اول // هر باز گفتم من غم تک
میل میکنه دستم تنگ // پس وند میزنه اسمم تهش
میشم این
آره پر کن همین یه بار بیشتر نی // تخمت باشه فوقش مردم فرداش میشم تیتر
19 ساله تو قبرم حواسمم نی // آلزایمر شدید
حواسمم چی ؟
یکی میاد سمتم
چشو چک میکنه چک میکشه // میگه حالتو میخرم
دمت گرم من هیچی کاچی بهترم // الان وقتشه مشت رو بزنم
که دیر میشه طبق معمول طرف قسر در میره
من قصه تحویلت // نمیدم بشینی تخمین که // افسردگیت چند میشه
میخونم بگیری با دلت // این اعتراضه فاحشه
فردیه نه مملکت // اول باس خودمو درست کنم بعد
بچسبم به قافله // قافل از من هایی مثل من حتی من تر
پس شریک دزد هرچی هست باطله // هرچند خورده چند وجب خاک چرک
خون قاطی بوده حتما په پاکه دل // هرجند به سوز تو ساز می زنند که سرخ شی به سان خشت
یه معتاد به اکسیژن
یه تیکه آدم // حوا/هوا غیر جاری میشه میگیری ماتم
اینها خط قرمز نیستند دیوارن // په نا هن جاری میشه واست قانون
انسا نیتش کج بوده همیشه چون // خاموش بوده فانوس
دور چشم یاقوت ، کبود // ولی جز اشکهاش هیچی زیر گنبدش نبود
اون راوی از بچگی // کرد تو مخت چی ؟
من دعوتت می کنم به فکر کردن .. آدم یکبار نمی میرد