Abre a porta vella Da casa dos seus pais, e Tórnalle as xanelas E lava as mans no balde Da unha volta á aldea Chamábase Amarante. No amencer só quedan O nome e a soidade. Meu namorado vai no río Buscando a neve. Meu namorado vai no río Calmar a sede. Lembrou as trabes de ouro De cando nena. E ergueu as grades altas Onde caeran. Marcharon todos de alí, O tempo e a terra, Pero a palabra estaba No seu lugar. E lousou con laxes novas a aira E limpou de broza as viñas, E inventoulle outra historia a Amarante Para contar a unha meniña. Abre a porta vella
da casa dos seus pais, e tórnalle as xanelas e lava as maos no balde. Da unha volta á aldea, Chamábase Amarante, Pampanos, videiras, Obradoiros e rapaces. Meu namorado, vira o río E calma a sede, si. Meu namorado, vira o río E volta a verme. Béixanse as fronteiras Nas casas do arrabalde, Cantas as xanelas O viño e os amantes Fálalle aos sen terra Do dereito a ocuparen Barrios para a vida, Palabras para a verdade. E asi foi que esperou polos vivos A lenda de Amarante. E así foi que aguantou dos camiños Teu nome, Amarante.