Als de tros wordt losgesmeten
Als de plank wordt weggesjord
Als je onderdrukt hoort snikken
En je oog zoo brand'rig wordt
Als je al je lievelingen
Schreiend op de kade ziet
Voel je voor het eerst hoeveel je
In je landje achterliet
Als je op stoomt langs de kade
Naar de mysterieuse zee
En de menschen aan de oever
Hollen lachend, huilend mee
Als je 't slanke, ranke puntje
Van de Westertoren ziet
Voel je voor het eerst hoeveel je
In je landje achterliet
Als de K'lonialen zingen
Met een zenuwschor geluid
't Vaderland gaat nooit verloren
Nou vooruit de haven uit
Als je naast je d'officieren
Trillen en verbleeken ziet
Voel je, oh zo fel, hoeveel je
In je landje achterliet
Als je aankomt in IJmuiden
En de boot ligt even stil
Als de Hofmeester komt vragen
Of je nog wat zenden wil
Als je even later langzaam
Hollands kust verdwijnen ziet
Voel je martelend en sarrend
Wat j'in Holland achterliet
Als de vuurtoren nog zwakjes
Uitsteekt boven 't grijs en bruin
En de lijnen dan vervagen
Van het mooie blonde duin
Als je turend in de verte
Moeders trouwe oogen ziet
Voel je eind'lijk heerlijk huilend
Wat j'in Holland achterliet