Mijn vader zei: de noordewind Verstuift het hoge duin bij Scheveningen Bij Scheveningen, zo hard m'n kind Dat je niet weet of 't stuift Of dat de zee het voorwaarts schuift Het is die wind Die met zijn adem-noord In de ogen boort Van man en kind En die zijn klokkenspel van noorderkou Doet tinkelen in hun ogenblauw Mijn vader zei: de noordewind Doet de aarde kantelen rond Gent en Brugge Rond Gent en Brugge blaast noord de wind En woelt de aarde bloot Om 't groot belfroot van Gent en Brugge De meisjes hier Geeft hij de kalme blik Van stadjes oud En winterkoud: Hun breekbaar haar klost hij met stramme hand Tot Brussels kant, tot Brussels kant
Mijn vader zei: de noordewind Scheurde het oude land tussen Zeebrugge Tussen Zeebrugge blies noord de wind En scheurde 't oude land Tussen Zeebrugge en Engeland En Londen is Niet meer als voor die vloed Het bolwerk dat Brugge behoedt Maar Londen werd een buitenwijk van Brugge Verzonken in de Noordzeevloed Mijn vader zei: de noordewind Zal straks mijn zielloos lijf ter aarde dragen Hij neemt mij mee, de noordewind En draagt mij tot aan zee Begraaft me aan de rand van 't strand De noordewind Maakt mij straks kapitein Van 'n wering die De golven breekt De noordewind maakt van mijn lijk een dijk Die jullie warme tranen breekt