Lífið er stormhviða, vonirnar veikar,
Vetrinum háðar sem smárósir bleikar,
Ástanna blindhríð er bölvunarél.
Leið vor á skerjóttum hafvillu hrönnum
Hrælogum bálkynt af táldrægum mönnum,
Gleymdu því aldrei að gæta þín vel.
Sigraðu lífið með sæld þess og hörmum,
Sjáðu svo ljóma af deginum vörmum
Ofar en táldraumum fjöldans er fært,
Fjöldans sem reikar í villu og voða,
Vanans í fjötrum, sem aldrei má skoða
Sannleikans árblik, svo sigrandi skært.