Het is alweer zo ver
Je bent twee uur te laat
Misschien ligt het aan mij
Is dit het resultaat
Van verveling en van ongeduld
en onze ruzie toen
Maar ondertussen weet ik niet
Wat ik daaraan kan doen
Krabben aan de korst
De wond moet open zijn
Krabben aan de korst
Want ik verdien de pijn
Krabben aan de korst
De wond moet open zijn
Krabben aan de korst
Ik ben al weer wat verder
Ik ben over jou heen
Je bekijkt 't maar
Ik ben beter af alleen
Maar na een pils of vier
Trekt mijn bui weer aan
Maakt 't erger dan het was
Zo kan het niet verdergaan
Refr.