Мой Продак – Мядзведзь,
Я – Мядзведзь дзiкi.
Зайшоўшы ў гушчар лесу,
Рычу, як мой Продак!
I рык мой уздымаецца ў неба –
Да воблакаў белых, да Сонца,
Пад промнямi якога,
Я ганарлiва стаю.
Заву свайго Продка да сябе,
Заглянуць жадаю ў вочы яму.
А Сонца праз сосны і дубы
Свецiць на шкуру маю.
Я вярнуўся туды, скуль выйшаў,
Скуль мой Род iдзе.
Апрануў аблiчча звера,
Я – мой Продак – Мядзведзь!
У цёмным лесе сустрэчы шукаю,
Iду да цябе няходжанай сцежкай –
Па сiвым, старым караням,
Па дзядочку-iмху і траве.
Лес заснуў цiхiм сном,
Месяц змянiў Сонца…
А я ўсё шукаю ды клiчу Продка,
Рыкам iрвучы Сусвет!