Człowiek się staje bardziej ludzki
Gdy się przepasze pasem słuckim.
Ów słuszną słynie w świecie sławą,
Że lewą stronę ma - i prawą.
Te same wzory i ozdoby
Dwoisty dobór barw rozdziela:
Tą stroną na wierzch - znak żałoby,
Odwrotną zasię - znak wesela.
Kwiecista jest wymowa stroju,
Milczącym mówcą - szlachcic strojny:
Lśni złotem brzuch na czas pokoju,
A karmazynem - na czas wojny.
Pas przypisuje jak proporzec,
Czyni hetmanem, lub hołyszem:
Zechcesz - poszarzy cię w pokorze,
Wzrośniesz - roziskrzy w słusznej pysze.
Gdy - wobec wiary - gnębi żal win,
Pas słucki chwacko zeń wyzwoli:
Tak się owiniesz - jużeś kalwin,
Na opak włożysz - toś katolik!
Przy tym niewielka jest to praca
Gdy zmienny humor, mus, kaprys chęci:
Ot, parę razy się poobracasz -
Nawet się w głowie nie zakręci!
Gdy słuckim pasem się przepaszesz -
W siłę słabości zmieniasz lasze.
Pas wszelkich możliwości miarką:
Póki na brzuchu - łeb na karku!