Eg var inkje meir enn åtte år
tida fell meg long
då eg fekk meg ei stemor i går
Ho skapte meg i ein ulve så grå
tida fell meg long
Ho sa eg skulle på skogjen gå
Ho so at eg skulle inkje få nokon bot
tida fell meg long
fyrr eg fekk drukki min broders raude blod
Som det lei i det niende år
tida fell meg long
då lyster mi stemor i kyrkje å gå
Det er eg som bær sorgi så tung
Då ho kome seg på vegen fram,
tida fell meg long
då møtte ho ulven så vrei og så gram
Så tok eg i hennar kåpe så blå
tida fell meg long
og rykte henne av gangaren grå
Reiv eg ut hennar vinstre side
tida fell meg long
så hennar blod det sprang så vide
Reiv eg ut hennar hjarterot
tida fell meg long
så fekk eg drukki min broders raude blod