Ég skrifa bréf þótt skaki vindar hreysi
Og skrifta fyrir þér.
Ég tíunda mitt eigið auðnuleysi
Og allt sem að miður fer.
Því hafin yfir hversdagsleikann gráa
Ert þú hjartans vina mín.
Ég ljósið slekk og langt í fjarskann bláa
Leitar hugurinn til þín.
Svo ber ég eld að bréfkorninu mínu,
Þá batnar vistin hér.
Því fölur loginn fyllist brosi þínu,
Sem að fyrirgefur mér.
Og þannig brúar þessi litla skíma
Þagnarinnar hyl.
Þú huldumey sem handan rúms og tíma
Hefðir getað verið til.
Svo ber ég eld að bréfkorninu mínu,
Þá batnar vistin hér.
Því fölur loginn fyllist brosi þínu,
Sem að fyrirgefur mér.
Og þannig brúar þessi litla skíma
Þagnarinnar hyl.
Þú huldumey sem handan rúms og tíma
Hefðir getað verið til.