Úr sænum rís
borgin óspjallaða.
Leiftrandi ljósið
laðar að sér mannfjöldann.
Vísandi
veginn inn í eilífðina.
Þar sérhvert
hjarta blæðir kærleika
og enginn hefur
litið nokkuð fegurra.
Munda þú nú brand þinn, brand þinn, yfir oss andinn, andinn.
Munda þú nú brand þinn, brand þinn, yfir oss andinn, andinn.
Munda þú nú brand þinn, brand þinn, yfir oss andinn, andinn.
Munda þú nú brand þinn, brand þinn, yfir oss andinn, andinn.
Og heimurinn er áður hulinn var,
í geislasýn nú birtist ofar mar.
Því mannfólkið í hjörtum sínum bar
frækornið þeirrar framtíðar.