Á bernskuskeiði braustu
Úr búðarglugga rúðu.
Í gáska einskis gættir
Og greipst þér kerti og spil.
Dóma harða hlaustu,
Því harla fáir trúðu
Að eitthvað gott þú ættir
Í eðli þínu til.
Kornið verður köggull
Í kjafti níðs og hroka
Frá rógsins lygnu lindum
Lækir fikra sig.
Þú ert blóraböggull,
Við bætum í þinn poka
Okkar eigin syndum
Og eyðileggjum þig.
Við erum annars góðir
Og ætíð stoltir verðum
Þínum glæp frá gleymsku
Og glötun borgið er.
Þú niðurbrotni bróðir,
Sem berð á veikum herðum
Hatur vort og heimsku
Ég hræki á eftir þér.