E ha støtt kjempa mot straumen,
våre ein raudfarga klut.
E har'kji bukka og skrapa,
for lensmann, prest eller fut.
Målet ha vore mi friheit,
den som vil styre sitt liv,
kan ikkje sjå,
på livet som tidsfordriv.
Det e no så mange som meine,
at makte sit i ein sigar,
og at måle i live e status,
eit fat med fin, dyr kaviar.
Dei ser ikkje lenger enn nasen,
som sit der så hoven og raud,
men snart kjem ein dag,
dei møte sitt nederlag.
E valde å gå i mot straumen,
dei kallade han for rebel.
Og den som vil kjempe må møte,
eit hardare klientell.
Fanden sto breibeint i vegen,
utfordra me te duell.
Då kom det ein smell,
han fekk se ein karamell.
Hvis pengadn vinn over tanken,
ligg jorda snart ribba som vrak.
Men kan hende du vil diskutere,
då far kan du kysse meg bak.
Med prat dreg me berre ut tie,
og rota burt daga og år.
Snart kjem det ein vår,
der fleire fær, bære kår.
E valde å gå i mot straumen,
dei kallade han for rebel.
Og den som vil kjempe må møte,
eit hardare klientell.
Fanden sto breibeint i vegen,
utfordra me te duell.
Då kom det ein smell,
han fekk se ein karamell.
E valde å gå i mot straumen,
dei kallade han for rebel.
Og den som vil kjempe må møte,
eit hardare klientell.
Fanden sto breibeint i vegen,
utfordra me te duell.
Då kom det ein smell,
han fekk se ein karamell.