Eg baud ho med meg i dans nedpå Nes Ho hadde halvlangt hår og Rukkedals-fjes Eg va visst i slag, me gjingo ilag Imot Rukkedal'n i grålyset tå ein dag Ho va beskjeden, men søkkande fin I ein blomstrut kjol tå aller finaste lin Eg tagg og eg bad, og håpa på ja Men ho svara no ikkji stort på det eg sa
Men då hugste eg ho nemde på Då me toko te å gå At ho skull te Ål uti vikun Eg undrast no på, vart dæ noko tå Då kviska ho lågt: "Me få sjå!" Ho stod og spende imot ein stein Og ho va so dokkefin og nett allelein Eg svalla og lo, dæ gjorde 'kji ho Ko i vidaste verden skull eg gjera no?