(Verse 1: Heimir BjéJoð)
Þetta líf það er rusl
Safnast upp svo ég flý
Ég bíð ekki eftir því
Ég flý því ég ann því
Ef ég stoppa er það flopp
Og hamingjan fyrir bí
Ég hleyp undan soranum
Með bros út að eyrunum
Ég safna engum minningum
Ég kastaði reglunum
(Verse 2)
Og svo þegar þú klessir á vegginn
Lokuð augun sjá ekki veginn
Lífið sem þú hélst þú ættir
Er þoka og gruggugt vatn
Skuggar flæktir í hamingjunni
Brosið dautt þegar lífið hættir
Og mundu dag einn er fortíðin
Allt sem þú átt
Allt sem þú átt eftir
Ég safna engum minningum
Ég er freðinn fáviti