Ik denk wel eens aan Monica
Die woonde in de straat op nummer zeven
Die bleef in één keer weg van school
En niemand wist waar of ze was gebleven
De meester zei: "Er zijn nogal problemen
Met d'r moeder en haar vader
En Monica die woont nu voor een tijdje
Bij haar moeder op een kamer"
En toen de school was afgelopen
Liepen we langs het huis op nummer zeven
Dat was het huis van Monica
Maar niemand wist waar of ze was gebleven
We vonden het wel spannend
Want we zagen dat het rolgordijn nog dicht was
Maar 's avonds zei m'n zusje
Dat ze zelf gezien had dat er binnen licht was
De meester zei de dag erna:
"Ik wil met jullie wat bepraten
Het gaat niet goed bij Monica in huis
Dat heb je nu wel in de gaten
Haar vader en haar moeder hebben ruzie
En ze wonen niet meer samen"
Dat vonden wij wel vreemd
Daar had je nooit wat van gemerkt als wij daar kwamen
Het duurde maar een week
En toen is Monica op school terug gekomen
Ze was een beetje stil
En soms dan leek het net of ze bijna zat te dromen
We vroegen wel eens wat er was gebeurd
En of haar ouders gingen scheiden
Maar Monica die haalde dan haar schouders op
Bij alles wat we zeiden
Ik denk wel eens aan Monica
Ze is niet lang bij ons op school gebleven
Ze woont nu met haar moeder in een andere stad
Dat heeft ze ons geschreven