[Verse 1]
Kim bilir ömrün kaçta kaçı kaldı geriye?
Nefes sayılı alıp verdiğin benimde seninde
Hayırlı bir haber veren dostumsa hiç kalmamış
Bir kuruş için hesaplaşmak isteyenler peşimde
Her yanım dikenli tel ve mayınlarla çevrili
Ben özgürlükten vazgeçtim savaşım hiç bitmedi ki
Dikemediğiniz her bayrağın da benim terzisi
Senin elinde değil ki dürten şeytanın ta kendisi
Kim bilir? Belki varırsın sona bi' tramvayla
Ya da hayatın armağan ettiği bi' travmayla
Ya da son senin ayağına gelsin bekle saraylarda
Sence bir ömür geçer mi dans etmekle halaylarla?
Hatalarımla varım, hatta hatasızlıkla gurur duyacak kadar alçalmadım
Sen anlamazsın asla
Günahsız sen sus konuşma kes yeter şarlatan!
Senin elinde değil ki kader senden önce var yazan
[Hook]
Var mısın? Yok musun? Az mısın? Çok musun?
Kar mısın? Yağmur mu yoksa bulut musun?
Kim bilir? Kimin çilesi çok acep?
Kim bilir? kimin düzeni yok aman?
Aç mısın? Tok musun? Az mısın? Çok musun?
Yer misin? Der misin? Dertli gezer misin?
Kim bilir? Kimin ışığı çok acep?
Kim bilir? Ki kimin güneşi yok aman?
[Verse 2]
Kim bilir kimin derdi var, kimin derdi yok?
Öğrenelim derken bildiklerimizi de unuttuk
Doğarken yaşamla savaş dünya bizi boğarken
Sevdiklerin arkasından ağlarız hep gömünce
Sen öve dur kendini sen hep göğe doğru git
Son düşen iyi düşer bir de ister cennet hurisi
Hiç kimse istemez görünsün asıl gerçek sureti
Hiç kimse günahsız değilki eğer varsa övünsün
Hadi şans, hadi baht. Kim kral? Hani taht?
Hani Kep? Herkes de birer kırmızı kart
Hareket beklenir toplumca bereket
Beklenen toprağa gidecez biz er geç
Yaşamak her canın hakkı insanca insanın
Yıllarca eğitsen de insanoğlu hırslanır
Kırpmazsa yumduğu göze bi' an gelir sallanır
Ki düşmezse yere yaşama sıkıca bağlanır
[Hook]
[Verse 3]
Vedalaşmak zordur, davranışlar fevrî
Kim bilir? Bir selam bile fetheder bu gönlü
Benim gönül selam alır verir geçer ömrüm
Hayallerimde kalan günler sanki hepsi dündü
Karanlıklardı gündüz, hayallerimse dümdüz
Ayaklarında yoksa derman yürümek ne mümkün?
Ben atmosferden çıktım artık yoğun basınç aldım. Yeter!
Elim kolum bağlı sanma sakın, sanma üzgün
Sanki her taraf dar, herkes koptu birbirinden
Her taraf dar ve her paragrafta bir bomba patlar
Hatta ve hatta düşmekteyiz zaten aşağı, en aşağı
Yenmeye devam edildikçe haklar
Bekledikçe dağlar ekmedikçe bağlara dek
Umutlar solar gider yarınlar kaybolur hemen
Sanma bir resimdir hayat olduğu yerde durmaz
Altımızdan akıp gider elle hiç tutulmaz
[Hook]