Hep aynı sessizlikle geliyor gece… Hep aynı yalan dolan masalları dinliyorum yine… Hep aynı yüzler, hep aynı sesler peşimde… Anlatamıyorum, inandıramıyorum kendime… Sen benim yarım kalan cümlelerimsin… Hiç söyleyemediğim, söylemediğim o sözlerim… Sen benim hiç ısınmayan ellerimsin… Hiç unutamayan, unutmayan o kalbim… Sen benim eksik kalan yerimsin…
Kapattığım pencereler, güneşlere çektiğim o perdelerim… Sen benim hiç sevmediğim sessizliğimsin… Kaybettiğim yolum, korktuğum karanlık, hiç tutamadığım o yeminlerim… Sen benim terk ettiğim şehirlerimsin… Düştüğüm çukur, uzanan ellerim, hiç tutunamadığım gidenlerim… Sen benim kovulduğum cennetimsin! Eğdiğim yüzüm, sövdüğüm aydınlığa hiç açamadığım gözlerim.