Ich ben Lokalpatriot Met stolzer Bross ming Fahn schwing rud un wieß Alle wolle noh Berlin, erus en de große Welt Doch mich kriss de hee nit fott Ich kann nit sage, wat mich hee häld Et gitt kei Wood, dat sage künnt Wat ich föhl, wann ich an Kölle denk Wann ich an ming Heimat denk! Han mich immer noch nit satt gehürt An kölsche Leeder un dem Schmuh vum Rhing Han mich immer noch nit satt gesinn
An all dä Hüüscher un dem Dom Doch ich kann nit sage, wat mich hee häld Et gitt kei Wood, dat sage künnt Wat ich föhl, wann ich an Kölle denk Wann ich an ming Heimat denk! Et gitt dausend schöne Leeder En jedem stich jet Wohres dren Doch et geiht unendlich wigger Denn et es nie zo off gesaht Et gitt kei Wood, dat sage künnt Wat ich föhl, wann ich an Kölle denk Wann ich an ming Heimat denk!