O Barbara furtuna, sorte ingrata À tutti ci ammollisce il cor in pettu Pensendu à quella libertà pa**ata. Hè pur ghjuntu quellu ghjornu, di funestu, D'abbandunà piacè per li turmenti,
O Diu! chì tristu ghjornu hè per mè questu! Addiu Corsica, madre tantu amanta, Nel separar di tè senza ritornu, O chì dulor nell'anima scunsulata