Parçalandým
Ve her bir parçam ayrý yere býraktým
Birini açýk denizlerin en derin yerine attým
Kürek çektim, uzaklaþtým, dönüp arkama bakmadým bile
Birini yüksek daðlarýn zirvesine çýkardým
Hiç kimse kurtarmasýn, kurda kuþa yem olsun diye
Birini hiç unutmadýðým o küçük þehirde býraktým
Dönemedim, kimbilir, belki dönsem de bulamazdým
Önce savruldum yok oldum
Sonra dinlendim duruldum
Ve her giden parçam yerine
Yenisini doðurdum
Daha güçlü, daha sakin
Daha mutlu, daha suskun
Daha olgun, daha kýrgýn
Daha yalnýz, daha yorgun
Birini tandýk bir viþne aðacýnýn dibine ektim
Soramadým filizlendi mi, sürgün verdi mi
Birini çok sevdiðim bir dostta unuttum
Istedim, geri vermedi, meðer benden pek haz etmezmiþ
Birini büyük bir aþk uðruna ateþlere attým
Bilerek, isteyerek, ama asla piþman olmadým