En als ik niet meer huil als ik de nevel zie boven de stille velden
Hoe de zon zijn stralen breekt uit gaten in de lucht
Hoe vogels strepen trekken in hun vlucht
Als ik daarvan niet meer huil, wil ik dan nog wel bestaan?
En als ik niet meer beef als ik jouw lichaam zie, de snelheid van je lach
Hoe één beweging van je hoofd je gemoed verraad
Hoe ieder ongesproken woord mij hier verloren achterlaat
Als ik daarvan niet meer beef, ach, wil ik dan nog wel bestaan?
De beuk erin. De beuk erin
Ik geef het toe zo heeft het allemaal geen zin
De beuk erin. De beuk erin
Alles moet weg en dat is pas het begin
En als ik niet meer vecht, als ik het strijden zie, de logica van het bestaan
Hoe mensen in het overleven automatisch verder gaan
Het dodelijk geweld van geld trek ik mij niet meer aan
Als ik daartegen niet meer vecht, waarom zou ik dan nog bestaan?
De beuk erin. De beuk erin
Ik geef het toe zo heeft het allemaal geen zin
De beuk erin. De beuk erin
Alles moet weg en dat is pas het begin
Ik meet alles wat ik zie aan wat ik eerder zag
Zodat ik nooit iets anders denk dan wat ik al dacht
Zo gaat alles keurig net zoals ik had verwacht
Alles veilig en bekend, nooit is er meer iets onverwacht
Alles past, niets is te groot
Ik hoef niet eens te overleven want ik ben al dood
De beuk erin. De beuk erin
Ik geef het toe zo heeft het allemaal geen zin
De beuk erin. De beuk erin
Alles moet weg en dat is pas het begin
Alle uitgesleten paden in mijn hoofd moeten met de sloper mee
Ik wil nu en alles anders, ik wil nooit meer als ik deed
De beuk erin. De beuk erin
Ik geef het toe zo heeft het allemaal geen zin
De beuk erin. De beuk erin
Alles moet weg en dat is pas het begin