Jouw verhalen: ik wil ze niet meer horen
Die mooie praatjes die ik moest geloven
Je warme charme was een rol die je speelde
Een groot acteur die z'n publiek wel bespeelde
En ik ging op in jouw verliefde theater
Maar toen het doek viel kwam voor mij pas de kater
En jouw komedie werd voor mij toen een drama
Maar laat maar zo
Jouw verhalen: 't waren mooie woorden
Uit een roman die in de vuilnisbak hoorde
Maar uit jouw mond klonk 't als een rede van Reve
Toch heb je nooit als Gerard Reve geschreven
En ik ging op in jouw verzonnen verhalen
Ik las dat boek van jou wel tientallen malen
Het laatste hoofdstuk had, hoe kan 't ook anders, een happy end
Jouw verhalen: ik wil ze niet meer horen
Die mooie praatjes die ik moest geloven
Het was een klucht in vier of vijf bedrijven
En m'n plezier was met geen pen te beschrijven
Ik huilde tranen van 't vele lachen
Want bij een klucht zit iedereen te lachen
Maar dikke tranen rolden over m'n wangen van verdriet
Jouw verhalen: ik wil ze nooit meer horen
Toch kan geen proza mij zoveel bekoren
In alle boeken blijf ik middenin steken
En elke film heb ik vooraf al bekeken
Want ik ging op in jouw sublieme theater
Zoals een kind dat al die jaren
Toen het klein was geloofd heeft in Sinterklaas