De mensen staan op en ieder gesprek verstomd
Als 't Hoge Rechtshof de grote rechtszaal binnenkomt
De zitting begint, buiten sluit men de poort
Binnen de zwaar bewaakte muren wordt de liefde verhoord
En de liefde komt naar voren om plechtig haar eed af te leggen
"U wordt beschuldigd van moord", hoort ze de aanklager zeggen
Van de meest vreselijke dingen betichten ze haar
Beken je schuld?
En de liefde zegt: ja
De verdediging spreekt: ieder woord raakt z'n doel
"Heeft u dan nooit, mijne heren, 'n greintje liefde gevoeld?
Is de liefde niet goed, heeft dan niemand gedacht
Dat de dood van die arme stumper alleen maar 'n ongeluk was?"
En de liefde ze huilt
En de rechtbank die zwicht
Onder 't masker verschuild
Zij, haar keihard gezicht
Daarom spreekt men haar vrij
Als 'n onschuldig kind
Eens te meer zijn ook zij
Door de liefde verblind
"O nee, dat niet, Edelachtbare", klinkt een stem uit de zaal
"Deze uitspraak is schandelijk, 't proces 'n schandaal
De liefde is 'n serpent vol gif en venijn
Wie zo liegt en zo bedriegt die kan niet onschuldig zijn"
"Ze heeft me geruïneerd, m'n hele leven vergald
Alles wat ik had opgebouwd heeft ze in één klap verknald
Ik smeekte haar om wat liefde, maar ze lachte me uit
Ze trapte me op m'n ziel en nu, nu gaat ze vrijuit"
"Waar blijft dan jullie rechtvaardigheid, jullie met je huichelarij?
Jullie weten niets van liefde en toch spreken jullie haar vrij
Met al haar hoerige manieren maakt ze iedereen kapot
Ze berooft de sterken van hun kracht en ze vliegt de zwakken naar de strot"
Ik gaf zoveel om haar
Maar ze was zo gemeen
Na 'n goed half jaar
Stond ik plots'ling alleen
Kijk, waar kwam ik terecht
In de goot, inderdaad
Dus, begrijp als ik zeg
Dat ik de liefde haat