De zon viel door de bomen van het park
En we vreeën op een bank
Of we rolden in het gras
Blaffend liep een hond jou haast omver
Ik genoot zo van je lach
Die er daarna nooit meer was
Het Vondelpark vereenzaamt in de nacht
Waar nog steeds diezelfde bomen staan
Zoekend als een schaduw zonder jou
Loop ik drijfnat door de regen
Ik kan er niet meer tegen
Wat moet ik met mijn leven zonder jou, zonder jou
Ik zie nog steeds je haren in de wind
En we stoeiden als twee kinderen
Toen kuste jij mijn mond
Lachend met mijn armen om jou heen
Zag ik niets dan jou alleen
Of de wereld niet bestond
Het Vondelpark vereenzaamt in de nacht
Waar nog steeds diezelfde bomen staan
Zoekend als een schaduw zonder jou
Loop ik drijfnat door de regen
Ik kan er niet meer tegen
Wat moet ik met mijn leven zonder jou, zonder jou
Zal er ooit een ander voor me staan, wie zal het weten?
Zal m'n hart ooit voor een ander slaan en jou vergeten?
Zou die pijn ooit nog voorbij gaan?
En krijgt mijn leven ooit weer vrij baan?
Voor een nieuwe kans
Want hoe genees je een gebroken hart?
Is er een medicijn?
Ik neem m'n eigen leven bij de hand
Want niemand doet 't
Ik heb mezelf weer helemaal vermand
Want, ach, zo moet het
Ik zal vechten tot ik jou vergeet
En gewoon opnieuw gaan leven
Vrij zijn zonder jou
Want hoe genees je een gebroken hart?
Wie geneest er een gebroken hart?
Is er een medicijn?
Zou dat er zijn?