Hij leeft al maanden in de stad Zonder doel, zonder geld Zonder bed om te slapen Een oude jas en een broek die niet past En een schoen die hem knelt En geen mens om te praten Hij wilde weg tot elke prijs Uit dat hels paradijs Door de honger gedreven Vanuit Banjul, via Tanger, parijs Ondernam hij de reis In de drang om te leven Maar hij verschuilt zich overdag Omdat ze hem overal verjagen Hij is zo donker als de nacht Waarin hij kan vervagen Hij komt terugschijn in de nacht In onze welvaartshof van Eden Je ziet hem enkel als hij lacht Maar daarvoor is geen reden Een beetje warmte in het station Dat vervangt nu de zon Van het winterse Holland En met een vent die hij nauwelijks kent
Gaat hij mee voor wat geld Of hij slaapt in een kraakpand Of hij in Gambia crepeert Of in Holland probeert van het afval te leven Hij is een mens zoals wij met gevoel Met maar een enkel doel En dat is overleven Maar hij verschuilt zich overdag Omdat ze hem overal verjagen Hij is zo donker als de nacht Waarin hij kan vervagen Hij komt terugschijn in de nacht In onze welvaartshof van Eden Je ziet hem enkel als hij lacht Maar daarvoor is geen reden Maar hij verschuilt zich overdag Omdat ze hem overal verjagen Hij is zo donker als de nacht Waarin hij kan vervagen Hij komt terugschijn in de nacht In onze welvaartshof van Eden Je ziet hem enkel als hij lacht Maar daarvoor is geen reden