Op een ochtend in de regen kwam ik hem toevallig tegen
Sprak mij aan en zei: "Hoe moet dit verder gaan?"
'k Wist niet wat ik toen moest zeggen en probeerde uit te leggen
Dat ook zonder haar de wereld blijft bestaan
't Is nog niet zo lang geleden dat zijn vrouw is overleden
En ze waren zo gelukkig met elkaar
Maar hoe moest dit nu gebeuren, hun geluk zo te verscheuren
Ze was jong en mooi, hij hield zoveel van haar
Ik zei toen: "Leven, je moet er mee leven
Waarom probeer je niet verder te gaan?
Leven, liefde te geven
Het is echt de moeite waard, blijf nooit staan"
Met z'n hoofd diep gebogen en met tranen in de ogen
Liep hij langzaam, door de regen, t'rug naar huis
Zou hij mij hebben begrepen, 'k wachtte uren, dagen, weken
Eindelijk kwam z'n brief toen bij me thuis
'k Heb met vreugde toen vernomen dat hij langs zou komen
En toen hij daar was, keek ik hem glimlachend aan
Hij keek mij toen in de ogen, zei: "Ik heb 't overwogen
Bedankt, ik kan 't leven nu weer aan"
En hij zei toen: "Leven, ik heb leren leven
Ik heb leren door te gaan, ook zonder haar
Leven, liefde te geven
Meer dan verdriet alleen, ja, 't is waar"
"Leven, ik heb leren leven
Ik heb leren door te gaan, ook zonder haar
Leven, liefde te geven
Meer dan verdriet alleen, ja, 't is waar"
"Leven, ik heb leren leven
Ik heb leren door te gaan, ook zonder haar
Leven, liefde te geven
Meer dan verdriet alleen, ja, 't is waar"
"Leven, ik heb leren leven
Ik heb leren door te gaan, ook zonder haar
Leven, liefde te geven"