[Κουπλέ 1]
Καλημέρα με βία και δυσωδία
Δεν ξέρω αν το πρόσεξες, το ραπ σου είναι φαρσοκωμωδία
μη αστεία, επ' ευκαιρία, με κυρίαρχη κακή αισθητική του όχλου
Πάρε τα πόδια σου επ' ώμου, δε θέλουμε κομμάτια
για τα πάρκα ή τα φράγκα σου χρυσό μου
Κουπλέ του υπονόμου, όχι του δρόμου
Monster και dubstep το κατευναστικό μου
Με το μικρόφωνό μου, το καλώδιο δηλαδή
λέπτυνα το λαρύγγι σου σα να ‘τανε λουλούδι
Σε ‘στειλα να κοιμηθείς για πάντα, αγγελούδι
Δίχως δίεση ο ήλιος σου δύει με ποίηση
του αναστήματος του Βδελύγματος
Γένια ειν' αυτά αληθινά ή μήπως δείγματος
από τα Hondos; Προς ολοταχώς
φτιάχτε τον παπάρα να γίνει καρνάβαλος
Κλωνοποιώντας σου τη μάπα καταφέρνω
να μου καταστρέψω κι άλλο το κάρμα
Χώνω για να σπάσω του ήχου το φράγμα
Πιάνω το θραύσμα, τους παίρνω τα κεφάλια
Σου το ‘χα πει, δε χρειαζόμουνα κατάνα
Είμαι γκέι μα σου γάμησα τη μάνα
[Κουπλέ 2]
Καλησπέρα μ' ευλάβεια και μετάνοια
Δε ξέρω αν σε πλήγωσα, ντρέπομαι για ‘κεινη την αυθάδεια
Εκφράστηκα ανάρμοστα, εριστικά, γιατί στο βάθος έχω πληγωμένη καρδιά
Καταπιέστηκα και απογοητεύθηκα. Γεύτηκα κλέφτικα φρίκες με το κουτάλι
Δεν έχω δύναμη ν' αλλάξω τις ζωές μας
έτσι σας επιτίθεμαι αντί στις φυλακές μας
Ο κόσμος επιβάλει να επιβληθώ, αλλιώς δε ζω, είμαι παιδί του κι εγώ
Την ώρα που τα πάντα καταρρέουνε τρέχουνε με θυμό
ρίμες στο μυαλό κι ομολογώ τόσο καιρό
δεν την παλεύω που μέχρι να τρελαθώ με κοροϊδεύω μα φοβάμαι να πεθάνω
Έτσι, δεν το κάνω όσο κι αν το σχεδιάζω
Πίνω τα χάπια μου, ηχογραφώ, φωνάζω
Κι όσο για τα σχόλια πάνω στη μουσική σου
Είχα δίκιο, σάπιο το cd σου