نبود هیچ راهی از اولش هم
اَ تلخی گذشته مزه دهنتونو میگم
راه میریم رو این زمینِ بی رحم
هیچ جا دیگه مثِ اینجا بهت نمیدن
نبود هیچ راهی از اولش هم
اَ تلخی گذشته مزه دهنتونو میگم
راه میریم رو این زمینِ بی رحم
هیچ جا دیگه مثِ اینجا بهت نمیدن
صدا آزاد ، فکر مستقل ، تولید خوب
گوه میخوره هرکی میگه بده توجیهش کو ؟
رپِ درست درمون مرد جاشو داد به این چاقال
من آخرین دیوِ دماوندم در برو زاخار
اومدم بجوئمت بندازمت دور
اومده شور باهام بگو بلا به دور
دَر برین که عصبیه لولو
خودت که گوشت تلخی چاقی ولی دافت هلو
لقمه لقمه تِه بازی برد گنده تره جنگل
سمتِ من که تنگه در پَ خم بمون تا ته خط
با جهلت دست و پنجه نرم میشه میخ توو سنگِ مغزت
من اینجام که باشم ، تو بی دشمن نتازونی هرزه
حفظم تک تکتون فکتون
واسه این میخوره جُم دوتا داف بزنی بچه جون
من حقیقتو میگم تو هم راست بگو و رپ بخون
اگه شیرینه یا تلخ بعد من میرسه وقتشون
نبود هیچ راهی از اولش هم
اَ تلخی گذشته مزه دهنتونو میگم
راه میریم رو این زمینِ بی رحم
هیچ جا دیگه مثِ اینجا بهت نمیدن
نبود هیچ راهی از اولش هم
اَ تلخی گذشته مزه دهنتونو میگم
راه میریم رو این زمینِ بی رحم
هیچ جا دیگه مثِ اینجا بهت نمیدن
برادرم برابرم بشین برات قِصه بگم
قوطی تلخی واسه خودم به تو فقط پسته بدم
به دیواراش تکیه میدن ، نگهبانا نسیه میدن
آزادیو بیخیال ، قاضیو
شما دیدین ما هم دیدیم
مادرای کاربیدی پدرای چهار لیتری
پسرای چاق*چی
زاخارا تکون دادن کونو توو ویدیو چاقال و
مستندش پخش شد از شبکه چهار
چهارتا خم داشتیم به جا عشقی که کم داشتیم
شوکم دیدیم توو خیابوناش لاشی
عرق سگ ارقِ ملیمون توو بانک های ایرلنده
من به چشمِ خودم دیدم که میرفت بیرون ز من زمان
عشقِ منی ماکان ، عشوه گری
شور توو سال مرگ آهن ، شور میده آهنگ
بشه سین هشتِ همه تلخیاتون باهم
خُب ترس داره واقعاً
راه میریم رو این زمین بی رحم
هیچ جا دیگه مثِ اینجا بهت نمیدن
نبود هیچ راهی از اولش هم
اَ تلخی گذشته مزه دهنتونو میگم
راه میریم رو این زمینِ بی رحم
هیچ جا دیگه مثِ اینجا بهت نمیدن
سال میگذره سال
من یادمه تورو ، تو یادته منو
من یادمه یاد طرفِ حقو گرفتم
با خودش نبره باد
چکید از آسمون یه قطره
کجا افتاد چه فرقی میکنه توو مرداب
توو فروشنده ای آدرس بده بیایم توو بنگات
اِتیکتِ قیمت
توو صورتشون {نامفهوم} استاد
نسیم چه خنکه زمزمه اش شدیم توو مرداد
اثر گذاشت اثر (ایهام تلفظی :أ سَر)
اون که همه چیزشو باخت
اثر گذاشت اثر اون که یه دنیای نو ساخت
اثر گذاشت اونکه أ بطنش بلند شد
هنر هنر شد
اصاً تو ارتش تو سرگرد من سرباز
جهان یه جنگه من ازش میزنم سر باز
توو وطنم بی پروا
توو خط مقدم شور نمک میزد به زخمات
ما پلاکیم به گردنت تو
هشت سال سرپاییم