[آسمونِ خاکی]
متن : سالار - اَمَد
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
[قسمتِ اول - سالار]
شروع کنم بگم // حرفاییو که قبل
خیلیا زدن نیستش مناسبِ سِنَت // غرقیم تویِ سُنَت،غرقیم توی مِنَت
حرف میزنیم فقط // نیست عمل تویِ ذهن پس
این ماییم،که مشکلاتو دوره کردیم // نه مشکلات مارو گربه ایم گربه وحشی
وقتی دروغی نیس چجوری حقیقت فاش بشه؟ // شاید دروغ باشه همه چیو راست نابود بشه
اگه طلوعی نباشه چجوری غروب بشه؟ // عدالت اینه که هر چیزی جا خودِش باشه
ولی تو آسمونا جا راه رفتن باشه،رو زمینایِ ایران محلِ پرواز باشه // روزا مهتابی بشه
شبات آفتابی باشه // چجوری میگی تو وطنِ ما عدل جلو داره؟
ایران گربس فکر میکنن خطری نداره // اما وحشیه اینو یادت نره تو بیچاره،طرف گیری نشه آمریکام قدرتی بیماره
رویِ پرچمش ستاره هایِ زیادی داره // ولی گولشو نخور آسمونش سیاهه
یه عمر میکنه هرکی که یه بار بماله // دنیایه گرد چرخ زد دورِه مائه صاف و ساده
آقایونم فانتزی میزنن همینجور یه کاره،کم تر تو رویا ها باشین مگه تنتون میخواره؟ // اکه میخواره میخوارونم چون سالار آدمخواره،منم "دنیام" منتها دنیایی که "یا" نداره
فکر میکنی مشکلِ ایران حل میشه ساده؟ // درست میشه اگه ساز بزنن برقصی با سازه؟
سازِ اینجا رنجیدنه میفهمی تو آخه؟ // پس نکن اشتباه باید برنجی آره
[همخوان - سالار]
اینجا سرزمینِ ماست // فکر میکنی مهدِ دینِ مائه؟
حرف ما نیست راست؟ // فکر میکنی حرفم بی حسابه؟
حق میدم بهت چون هست عقلا به چشم و ظاهر // تو کلمه ی ایران "الف" نیست و جاش یه "واوِ"
رود جاری از خونِ مائه // لیوان پر با اشکِ مائه
تو این خونه ی خرابه // حرفایِ ما سدِ راهه
[بریج - سالار]
ارزشاتو نفروش هیچوقت،واسه اعتقاد بشو پیشمرگ // از بدیا ساختن یک ارگ،که توش حــــــکم میرونه ظلمت
سوءالا زیاده ولی // کسی نمیدونه جوابارو هوا تا صب سیاه آروم میدونی چرا؟
[قسمت دوم - اَمَد]
نميدونم چرا هر دفعه باس بگم از نابساماني // يا بدبختي
در هر صورت اشكال كار ما ِ // يا زياده خواهي اونا
اشغال فكر// واسه ابهام ذهنت
كه ديگه نمونه جا واس انكار سرره // موجودي كه وفق
مراده همشون ... همينه خب كي نميخواد دنبال جرم // چيزي بگرد كه تهش واسش حسه
خوبي داره البته بمونه كه چقدر ميره تو جيبِ اونو بسمش // اين بالا سري نيست پشتِ اون يه اسمه
كه گذاشتن روش
حزب بيداری // طلسم بيكاری
شكسته شد دادا حيفه باكسا نيس // بگا ميدي
چرا ديدي مردمُ تا خرخره تو خرابي با خرامان فقط خجالت كشيدي .... دسته ياري ندادي // حتي پيش خيابون نداری ارزشي
دورت ميزنه هر دفعه با يكي پايه اي // تمومش كنيم فقط يدون هيچ راهي بي
خطري نيس كه نباشه با تو اين // جــــا
[همخوان - سالار]
اینجا سرزمینِ ماست // فکر میکنی مهدِ دینِ مائه؟
حرف ما نیست راست؟ // فکر میکنی حرفم بی حسابه؟
حق میدم بهت چون هست عقلا به چشم و ظاهر // تو کلمه ی ایران "الف" نیست و جاش یه "واوِ"
رود جاری از خونِ مائه // لیوان پر با اشکِ مائه
تو این خونه ی خرابه // حرفایِ ما سدِ راهه